فکر و اندیشه، راهی مستقیم به سوی حقایق جهان هستی است، و در صورتی که فکر در پیرامون مسائل معنوی تداوم یافته و طولانی شود، ناخودآگاه انسان را به سوی معنویّت می‌کشاند.در فکر، نیروی جاذبه‌ای وجود دارد... که شخص متفکّر را با مسئله‌ای که درباره آن می‌اندیشد، پیوند می‌زند و میان آنها ارتباط برقرار می‌کند.

 وجود این نیرو یکی از رازهای مهم اهمیّت فکر و اندیشه است. بر اساس وجود این نیرو، انسانی که درباره خوبیها و یا بدیها می‌اندیشد، و تفکّر او تداوم می‌یابد، کم‌کم بسوی خوبیها و یا هر چه درباره آن فکر می‌کند، جذب می‌شود و آنها نیز به سوی او روی می‌آورند.

 این حقیقتی است که در روایات و فرمایشات خاندان وحی علیهم السلام به آن تصریح شده است. به این جهت افکار پسندیده، صفا دهنده قلب و زینت‌بخش دل و نورانی کننده باطن انسان است. همان گونه که افکار زشت و نیز غفلت، ایجاد کننده تاریکی و ظلمت در قلب آدمی است.

 انسانی که فکر می‌کند و می‌اندیشد، صفا و نورانیّت دارد و کسی که غافل است از نعمت تفکّر بهره‌ای ندارد و دلی زنگار گرفته و تاریک دارد.

 حضرت امیرالمؤمنین‌علیه السلام در خطبه »وسیله« می‌فرمایند:

اَی بُنَی، اَلْفِکرَةُ تُورِثُ نُوراً وَالْغَفلَةُ ظُلْمَهً، پسرم اندیشیدن نور پدید میآورد و غفلت … اَلْفِکرُ یفیدُ الْحِکمَةَ، اندیشه افاده حکمت مینماید»

 فکر و اندیشه، نورانیّت را بجای می‌گذارد و غفلت تاریکی را.

 زیرا تفکّر اگر بر اساس حق جویی و جستجوی کمال باشد، نشان دهنده حقیقت و بیان کننده واقعیّات جهان هستی در قلمرو شأن شخص متفکّر است؛ و این خود ایجاد کننده صفا و نورانیّت می‌باشد. ولی غفلت از این حقایق، بر ظلمت و تیرگیهای موجود می‌افزاید.

 تحوّلی که بر اثر کثرت فکر و اندیشه، در قلب انسان ایجاد می‌شود، او را آماده برای عمل می‌سازد؛ به این جهت فکر و اندیشه، ایجاد کننده قوّه عامله است. بنابراین، فکر نه تنها انسان را برای انجام مسائلی که مورد تفکّر قرار داده است مهیّا و آماده می‌نماید، بلکه بر اثر تداوم فکر، در انسان قوّه عامله و نیروی عمل ایجاد می‌شود و او را به سوی عمل جذب می‌نماید تا فکر و اندیشه، به صورت عمل و رفتار درآید.

 حضرت امام صادق‌علیه السلام می‌فرمایند:

 التَّفَکُّرُ یَدْعُو اِلَی الْبِرِّ وَالْعَمَلِ بِهِ.

 فکر، انسان را بسوی خوبی‌ها و عمل به آن دعوت می‌کند.

 فکر و اندیشه درباره راز خلقت انسان و هدف از ایجاد و پیدایش او، و سرانجام و عاقبت وی، آدمی را به سوی نیکی و مقام »عبودیّت«، فرا می‌خواند.

 شما بوسیله »فکر و اندیشه« می‌توانید با رسیدن به مقام »عبودیّت«، نیروهای عظیمی را که در وجودتان به صورت نهان و نهفته وجود دارد، به فعلیّت رسانده و بیدار نمائید.*

منبع: سایت یعلمون

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: